23 lutego obchodzimy Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja jest jedną z najpoważniejszych chorób cywilizacyjnych na świecie. Na podstawie zrealizowanych recept na leki przeciwdepresyjne w 2020 roku Narodowy Fundusz Zdrowia szacuje, że w Polsce na depresję cierpi aż 3,8 mln osób! To bardzo podstępna choroba, która może dotknąć każdego z nas.
Każdy człowiek miewa lepsze i gorsze dni. Jeżeli jednak czujesz się smutny, przygnębiony przez większość dnia w ciągu ostatnich dwóch tygodni, a ponadto zauważasz u siebie inne objawy, takie jak: utratę zainteresowań i zdolności cieszenia się, ciągłe zmęczenie i brak energii, zmniejszony apetyt, trudności ze snem, bóle głowy, karku czy inne, to sygnał, że należy udać się do specjalisty!
W leczeniu depresji stosuje się głównie psychoterapię poznawczo-behawioralną (CBT), a w razie konieczności włącza się także leczenie farmakologiczne. Jeśli zauważysz u siebie lub u bliskiej osoby niepokojące objawy, nie zwlekaj!
Umów się do psychoterapeuty lub psychiatry i pozwól sobie pomóc.
Czym jest strefa komfortu i jak z niej wyjść?
„Odwaga nie polega na nieodczuwaniu strachu, lecz na uznaniu, że coś jest ważniejsze niż lęk”.
Ambrose Redmonn
Strefą komfortu nazywamy psychologiczną przestrzeń bezpieczną, czyli to, co nas zwykle otacza, co jest nam znane, co możemy zaliczyć do wydarzeń rutynowych. Są to zarówno dobre, jak i złe sytuacje, które obejmują nasze nawyki i przyzwyczajenia.
Bardzo łatwo jest „zmierzyć” swoją strefę komfortu, aby zrozumieć, jak bardzo się rozrasta i jakie są jej obecne granice. W tym celu wystarczy zastanowić się, jakie czynności możemy wykonywać bez żadnego stresu, a które wywołują w nas obawę, niepokój i lęk. Na przykład, jeśli nie stanowi dla ciebie problemu zatrzymanie nieznanej osoby na ulicy w celu zasięgnięcia informacji, oznacza to, że działanie to mieści się w behawioralnym i psychologicznym obszarze twojej strefy komfortu. Jeżeli natomiast na samą myśl o konieczności zatrzymania nieznajomego zaczynasz odczuwać niepokój i stres, to jest to jednoznaczny sygnał, że działanie to jest poza twoją strefą komfortu.
Przebywanie w tej strefie jest łatwe, bo jest bezpieczne. A co czeka nas poza nią? Nieznane, obce, niebezpieczne? Ale również fascynujące i pełne wrażeń. Dlaczego i jak opuścić strefę komfortu? Odpowiadamy w dalszej części tekstu.
Dlaczego?
· Opuszczanie strefy sprzyja odkrywaniu swoich talentów i pełnego potencjału.
· Pozwala nam to na pozbycie się swoich lęków i wątpliwości.
· Opuszczanie strefy komfortu sprzyja elastyczności, kreatywności oraz podnosi poziom inteligencji.
· Poza strefą komfortu zyskujemy niezależność i stajemy się bardziej samodzielni.
· Życie poza strefą komfortu jest o wiele bardziej ekscytujące i pełne wrażeń.
Jak?
· Przełam rutynę lub nawyk, do którego byłeś przyzwyczajony przez długi czas i znajdź inny, być może lepszy sposób wykonania tej czynności.
· Jeśli prowadzisz siedzący tryb życia, zrób sobie przerwę od czytania lub komputera i znajdź sobie jakąś aktywność fizyczną. Jeśli natomiast jesteś osobą bardzo aktywną, poświęć czas na relaks, czytanie i wyciszenie.
· Udaj się do restauracji i spróbuj innego dania niż to, które zazwyczaj zamawiasz. Pobudzi to twoje kubki smakowe i prawdopodobnie otworzy cię na nową kuchnię.
· Spróbuj podjąć się wolontariatu. Być może to uświadomi ci, jak przyjemnie jest pomagać innym, nawiązując jednocześnie kontakty z nowymi ludźmi.
· Zrób coś, co nie jest w twoim stylu. Jeśli nigdy nie myślałeś o tańcu, zapisz się na lekcje salsy. Jeśli zazwyczaj niczego nie organizujesz, zaproś znajomych do domu na kolację.
· Spróbuj się targować w sklepie/na targu/w second handzie!
· Napisz lub zadzwoń do osoby, którą znasz od lat, lecz od dawna nie rozmawialiście ze sobą.
· Znajdź na Facebooku grupę osób, które mają takie same zainteresowania, co Ty i umów się z nimi na spotkanie.
Strefa komfortu, a samorozwój.
Jak wychodzenie ze strefy komfortu wpływa na nasz samorozwój? Z pewnością nas wzbogaca, zwiększa naszą pewność siebie i podnosi samoocenę. Pomaga nam poczuć się pewniej, daje okazję do rozwijania się, poprawy kreatywności, zwiększenia inteligencji, wspomaga naszą elastyczność oraz sprawia, że jesteśmy bardziej samodzielni. Każde działanie poza granicami strefy komfortu rozszerza ją, sprawia, że chcemy coraz to więcej i więcej. Lęk zamieniamy na działanie. Warto wychodzić ze strefy komfortu, otwierać się na sukces.
DZIEŃ KOBIET – rys historyczny
https://unsplash.com/photos/zYXHEwrlbhw
Przekazy mówią, że początki Dnia Kobiet sięgają starożytnego Rzymu. Dzień Kobiet był wówczas oddaniem czci bogini Junony, która była opiekunką życia kobiet. Kobiety modliły się o szczęście w życiu małżeńskim, a mężowie w tym dniu obdarowywali swoje żony prezentami. Oddawanie czci kobietom związane jest z rzymskimi obchodami Matronaliów – święta macierzyństwa, płodności i pierwiastka żeńskiego w naturze.
Z założenia Międzynarodowy Dzień Kobiet jest uczczeniem pamięci sufrażystek, walczących o równouprawnienie kobiet, równe traktowanie w pracy i taką samą wypłatę za jednakowo wykonaną pracę.
Początki Międzynarodowego Dnia Kobiet wywodzą się z ruchów robotniczych w Ameryce Północnej i Europie. Za początek tego święta uznaje się rok 1857, kiedy to kobiety pracujące w fabryce bawełny zorganizowały strajk, domagając się krótszego dnia pracy oraz takiego samego wynagrodzenia, jakie otrzymywali mężczyźni. Pierwsze obchody Narodowego Dnia Kobiet odbyły się 28 lutego 1909 roku w Stanach Zjednoczonych. Zapoczątkowane zostały one przez Socjalistyczną Partię Ameryki. W 1910 roku Międzynarodówka Socjalistyczna w Kopenhadze ustanowiła obchodzony na całym świecie Dzień Kobiet, który miał się przyczynić do krzewienia idei praw kobiet oraz budowania społecznego wsparcia dla powszechnych praw wyborczych kobiet. 19 marca 1911 roku po raz pierwszy Międzynarodowy Dzień Kobiet obchodzono w Austrii, Danii, Niemczech i Szwajcarii. Domagano się wówczas prawa kobiet do głosowania i obejmowania stanowisk publicznych, praw do pracy i szkoleń zawodowych oraz zaprzestania dyskryminacji w miejscu pracy. W Polsce święto Dnia Kobiet zaczęto zauważać i obchodzić dopiero po drugiej wojnie światowej. Jednak już nie 19 marca, a 8 marca. Data ta przyjęta została prawdopodobnie od strajku kobiet w Rosji w 1913 roku, a później w 1917, które strajkowały pomimo zakazu władz. Data ta jest również utożsamiana z walką angielskich sufrażystek o prawa polityczne.
Prawdziwymi „latami świetności” Dnia Kobiet w Polsce był okres PRL-u. W zakładach pracy czy szkołach był obchodzony obowiązkowo. Była to „okazja” do uzupełniania braków w zaopatrzeniu, dlatego wręczano paniom takie dobra materialne, jak: rajstopy, ręczniki, ścierki, mydło, kawę…
„Odwieczne” pytanie, co wręczyć kobiecie tego dnia?
Najlepsze są gesty, które nie wywołują poczucia sztuczności, chwilowego zainteresowania taką okazją, nie są organizowaniem wydarzeń wbrew potencjalnym oczekiwaniom kobiet. Chodzi o to, by nie wywoływać poczucia śmieszności i pozorności. Kulturowo przyjęte jest, że mężczyźni wręczają tego dnia znajomym kobietom – matkom, żonom, partnerkom, koleżankom – kwiaty i drobne podarunki w postaci słodyczy. Co ciekawe, goździki nadal są niezwykle popularnym kwiatem. Obok niego królują tulipany i czerwone róże. Zauważmy, że ludzie lubią być zaskakiwani czymś nietuzinkowym i różnica płci nie ma tu znaczenia. Na prywatnym gruncie bardzo stereotypizujące i jednocześnie niewskazane jest wręczanie nawet drobnych upominków związanych z wykonywaniem prac domowych. Należy pamiętać, że jest to dzień upamiętniający walkę o równe traktowanie z uwagi na płeć i tak winien być uczczony.
Ciekawostki
· W Polsce po raz pierwszy dzień kobiet obchodzono 24 marca 1924 roku.
· W Polsce lat osiemdziesiątych Dzień Kobiet był mało lubianym świętem, gdyż uważano je za „przymusowy” dzień radości porównywany z obchodami 1 Maja.
· W 1993 roku Dzień Kobiet przestał być w Polsce świętem państwowym.
· Obecnie większość młodych ludzi uważa 8 marca za bardzo przyjemne święto i powód do dobrej zabawy.
· W latach głębokiego komunizmu popularne było publikowanie 8 marca zdjęć kobiet zasłużonych dla kraju. Miało to zademonstrować, że nie ma takiej dziedziny życia, w której kobiety nie biorą udziału.
· Popularne dawniej goździki zastępowane są obecnie tulipanami i różami.
· Obecnie, jak wynika z badań, ponad 70 procent mężczyzn zamierza kupić bliskiej kobiecie kwiaty w dniu 8 marca.
Jak radzić sobie podczas domowej kwarantanny czy izolacji?
https://unsplash.com/photos/4i7-mcM7xSY
Izolacja od rodziny i przyjaciół, ograniczenie lub zupełne pozbawienie możliwości podejmowania dotychczasowych aktywności, brak możliwości wykonywania pracy zawodowej, ograniczenia w przemieszczaniu – to dla wielu osób zupełnie nowa sytuacja spowodowana pandemią. Poniżej udzielamy kilku rad, co możesz zrobić z sytuacją, w jakiej się znalazłeś.
1. Bądź aktywny, planuj!
Planowe działanie nadaje sens i kształt naszym dniom, daje poczucie przewidywalności, pozwala ustrzec się od zniechęcenia i poczucia bezradności. Hobby, ćwiczenia fizyczne, posiłki i inne regularne czynności powodują, że lepiej znosimy nową sytuację.
2. Kontakty społeczne są ważne!
Pozostań w kontakcie z ludźmi (telefon, Internet ). Niech to będzie stały punkt w twoim planie dnia.
3. Przejmij kontrolę nad niepokojącymi myślami.
Ogranicz ilość oglądanych programów informacyjnych skupionych na temacie pandemii. Staraj się zauważać również informacje pozytywne i dające nadzieję. Czytaj książki, słuchaj muzyki, oglądaj filmy lub seriale, graj w gry logiczne (np. szachy, sudoku), rozwiązuj krzyżówki, rozwijaj swoją duchowość.
5. Pamiętaj, że tak naprawdę Twoje samopoczucie zależy głównie od Twojej własnej oceny sytuacji.
6. Trudny czas izolacji może być okazją do rozwoju osobistego i szczególnego zadbania o relacje z bliskimi.
